Waarborgen van een goede toegankelijkheid van de leefomgeving
Opgave
De opgave is het verbeteren van de toegankelijkheid van gebouwen, het openbaar vervoer en de openbare ruimte (ook voor nood- en hulpdiensten) en het zorgen voor de beschikbaarheid van voldoende geschikte woningen en woonvormen voor mensen met een beperking.
Sinds 1 januari 2017 geldt op basis van de Wet Gelijke behandeling[1] de verplichting tot het geleidelijk realiseren van algemene toegankelijkheid voor mensen met een handicap of chronische ziekte. Het is een doorlopend proces, waaraan geen einddatum is verbonden. Circa 2 miljoen mensen met een matige of ernstige beperking, onder wie veel senioren, komen tal van belemmeringen tegen bij het gebruik van openbare ruimten (inclusief natuurgebieden), gebouwen en het openbaar vervoer. Het betreft bijvoorbeeld obstakels in de openbare ruimte, rolstoelonvriendelijke wandelpaden in de natuur, te hoge drempels of balies voor rolstoelers of verkeersdrempels die de bereikbaarheid voor hulpdiensten verminderen. Toegankelijke toiletten ontbreken en sommige gebouwen zijn alleen per trap bereikbaar. Zelfstandig wonen en volwaardig deel uitmaken van de maatschappij is voor veel mindervaliden en senioren nog geen realiteit. Vanwege de vergrijzing zal het aantal mensen met een beperking verder toenemen. Bij het opstellen van een omgevingsplan dient het bevorderen van de toegankelijkheid van de openbare buitenruimte voor personen met een functiebeperking vroegtijdig te worden meegenomen, zoals opgenomen in het ontwerp-Besluit kwaliteit leefomgeving. Daarnaast verdient het aanbeveling inwoners met een functiebeperking hierbij te betrekken.
Toelichting sluiten